Kustganger

Deze zomer trok ik te voet langs de Nederlandse kust. Zoveel mogelijk volgde ik de kustlijn. Maar wat ‘kust’ is, blijkt helemaal niet zo eenduidig: zijn de Zeeuwse dammen ook kust? En hoe zit dat met de 2e Maasvlakte? Ook: vormt de Waddenzee de kustlijn van Nederland of is dat toch de Noordzee?

Van Dale omschrijft kust als de zoom, de rand van vaste wal die door de zee bespoeld wordt, grens tussen land en zee, maar ook wel de strook land langs de zee. De bandbreedte is dus verschillend: zee, strand en duinen. De kust is een ambivalente grens tussen land en zee.

Vooral het strand tussen de vloedlijn en de laagwaterlijn vormt een bijzonder stukje kust. Op het strand speelt de afwisseling van eb en vloed zich af, tussen het zich terugtrekken van de zee en weer overspoelen van het land. Die dubbelzinnigheid maakt de kust juist zo fascinerend. De grens is soms scherp, soms vaag, en dat spreekt tot de verbeelding. Het is een overgangsgebied waar land en water samen komen of in elkaar overgaan; ‘landwater’.

De kust is altijd in beweging, voortdurend in verandering. Het is een overgangszone, waar de grond kan verschijnen of verdwijnen. Dat overgangsgebied is niet zonder risico’s: het ene moment loop je op stevige ondergrond met droge voeten. Het volgende ogenblik spoelt de zee om je benen, het water zuigt en trekt, en de bodem beweegt onder je voetzolen. Maar steeds valt er veel te genieten. Van de wind, van het steeds wisselende licht, en -niet te vergeten- van de lucht. Schoonheid bestaat.

De kustganger is wat mij betreft een aardige metafoor voor je spoor vinden in een overgangsgebied tussen twee verschillende werelden: ergens op de grens tussen gisteren en morgen, droom en daad, zelfsturing en verbinding, oud en nieuw, angst en verlangen, investeren en oogsten, leven en sterven, stilstaan en bewegen, etc.

Zelf begon ik mijn trektocht in Sluis (op de grens met België) en eindigde ik op het uiterste puntje van Schiermonnikoog. Ergens onderweg nam ik ook een besluit. Ik wil de komende tijd minder bijdragen aan de professionalisering van coaching als beroep. In plaats daarvan ga ik organisatiecoaching meer op de kaart zetten voor mezelf. Het tussengebied tussen coaching en advisering: dat wordt mijn volgende stap.

Comment

There is no comment on this post. Be the first one.

Leave a comment